Not known Facts About نیلینگ

Not known Facts About نیلینگ

Blog Article

در کنار تمامی مزیت‌های گفته شده، نیلینگ می‌تواند معایبی نیز داشته باشد که مهم‌ترین آن‌ها به شرح زیر هستند:

با این حال، روش نیلینگ خاک نیز مانند تمام روش‌های دیگر دارای معایب منحصر به خود می‌باشد:

پس از انجام شاتکریت، سر نیل به کمک مهره شش گوش به سر میلگردهای رزوه شده بسته می‌شود.

نیلینگ یک سازه نگهبان موقتی است و به مرور زمان دچار خوردگی و هوازدگی خاک می‌شود و باید در سریع‌ترین زمان ممکن سازه اصلی اجرا شود.

وجود موانع شهری می‌تواند محدودیت‌هایی را بر طول، محل و شیب آن اعمال کند.

برای وصله کردن میلگردهایی که بیشتر از ۱۲ متر طول دارند فقط باید از روش فورجینگ و کوپلر استفاده کرد.

برخی از مواقع، به علت ریزشی بودن دیوار گود و ایجاد لرزش‌های ناشی از حفاری چال‌ها ممکن است دیواره گود در عمق‌های محدود و کم نیز دچار ریزش‌های موضعی شوند.

توزیع فشار جانبی خاک بر روی دیوار سیستم میخ گذاری خاک و نیروی کششی سر میخ

البته در روش میخکوبی معمولا از یک لایه بتن پاششی (شاتکریت) به عنوان پوشش استفاده می شود.

روش نیلینگ در سال ۱۹۶۰ میلادی برای اولین بار مورد بحث و بررسی قرار گرفت. این روش بر اساس روش سیستم مهاربندی و پیچ کردن سنگ ها می باشد. اولین بار این سیستم پایدارسازی برای حفر تونلی در استرالیا در سال ۱۹۶۰ به کار گرفته شد. در این تونل برای پایدارسازی از آرماتور، تزریق دوغاب سیمان و شاتکریت استفاده گردید.

قبل از اجرای نیلینگ حتماً باید تمامی شرایط محیطی مانند وجود قنات، سازه‌های زیرزمینی، چاه‌های فاضلابی نیلینگ چیست و … در نظر گرفته شود.

کمترین میزان طول همپوشانی در زهکش‌های نواری باید ۵۰ سانتی‌متر باشد.

با این کار یک دیواره گود که اصطلاحا سینه کار نامیده می‌شود، ایجاد می‌گردد.

این شرایط ممکن است موجب آن شود که به انجام اقدامات حفاظت در برابر خوردگی پرهزینه‌ای نیاز داشته باشیم.